طراحی و ساخت فتوبیوراکتور به منظور کشت و برداشت میکروجلبک

بیودیزل یکی از سوخت های تجدیدپذیر بوده که امروزه توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. چربی ها و گلیسریدها ازجمله مواد اولیه ی واکنش ترانس استریفیکاسیون برای تولید بیودیزل هستند. روغن ذخیره شده در سلول میکروجلبک می تواند به عنوان ماده اولیه برای تولید این سوخت مورد استفاده قرار گیرد. میکروجلبک ها به نسبت گیاهان رشد سریعتری داشته ، قابلیت کشت در تمام مدت سال را دارند و به سطح کمتری برای کشت نیاز دارند.روغن از محصولات درون سلولی میکروجلبک بوده و باید از سلول استخراج شود. از اینروپارامترهای موثر بر رشد میکروجلبک مورد بررسی قرار گرفت و شرایط مناسب برای کشت میکروجلبک تعیین شد. عوامل موثر بر رشد میکروجلبک از جمله:شدت نور، منبع نیتروژنی و غلظت عناصر موجود در محیط کشت مورد بررسی قرار گرفت. استفاده از نوردهی داخلی می تواند مشکل نفوذ نور را تا حدودی برطرف کرده و در شدت نور پایین تر بیومس بیشتری تولید کند. آزمایشات نشان می دهد که نیترات مناسب ترین منبع نیتروژنی برای کشت میکروجلبک بوده و بیشترین غلظت بیومس معادل g/l 2/99 در شرایطی که غلظت نیترات سدیم g/l 0/7 ، سولفات منیزیم g/l0/06 ، فریک سیترات آمونیوم g/l0/02 ، سیلیکون mm 0/7 و اتانول ml/l 1/8 بود، حاصل شد. از مدل لاجستیک و گمپرتز برای تعیین سینیتیک رشد میکروجلبک استفاده شد. بیومس خشک شده حاوی % 29/6وزن خشک سلولی روغن بود که با توجه به نتایج آنالیز کروماتوگرافی گازی49/08% از روغن حاوی اسید های چرب اشباع و43/53% از آن حاوی اسید های چرب غیر اشباع بود. نتایج نشان می دهد گونه سندسموس پتانسیل بالایی جهت تولید بیودیزل دارد.